در روزهای اخیر ویدیویی در شبکههای اجتماعی منتشر شده که یک مسابقه تلویزیونی تولید صداوسیمای ایران را در کنار نمونهای موفق از یک برنامه خارجی قرار داده و همین مقایسه، موجی از توجه و بحث میان کاربران ایجاد کرده است. این ویدیو با تمرکز بر جنبههای فنی و محتوایی، شکاف قابل توجهی میان استانداردهای تولید داخلی و نمونههای جهانی را به تصویر کشیده است.
در این مقایسه، تفاوتها در چند بخش بهوضوح برجسته شدهاند: طراحی صحنه و جلوههای بصری، کیفیت و عمق پرسشها، و همچنین میزان حرفهایگری در اجرای برنامه. کاربران با مشاهده این ویدیو بیش از پیش متوجه شدند که تولیدات سرگرمی داخلی در برخی زمینهها فاصله زیادی با استانداردهای بینالمللی دارند.
انتشار این ویدیو باعث شد فضای مجازی به محلی برای نقد و تحلیل تبدیل شود. بسیاری از کاربران با اشاره به نقاط ضعف برنامه ایرانی، خواستار توجه بیشتر به کیفیت تولید، نوآوری در طراحی و ارتقای سطح اجرا شدند. در مقابل، برخی نیز این مقایسه را فرصتی برای یادآوری ظرفیتهای بالقوه رسانه ملی دانستند و تأکید کردند که با سرمایهگذاری و برنامهریزی دقیق، امکان نزدیک شدن به سطح جهانی وجود دارد.
این اتفاق نشان میدهد که مخاطبان امروز بیش از گذشته به کیفیت تولیدات سرگرمی حساس شدهاند و مقایسه با نمونههای موفق خارجی، توقعات آنان را بالا برده است؛ توقعاتی که میتواند مسیر آینده برنامهسازی تلویزیونی در ایران را تحت تأثیر قرار دهد.
