آییننامه اجرایی ماده ۲۹ قانون برنامه پنج ساله هفتم پیشرفت جمهوری اسلامی ایران، درباره نحوه افزایش سنوات الزامی بیمهپردازی برای بازنشستگی که ۲۴ بهمنماه در هیات وزیران تصویب شده بود، ۵ اسفندماه برای اجرا ابلاغ شد.
بر اساس ماده ۲۹ قانون برنامه هفتم، به منظور کاهش ناترازی صندوقهای بازنشستگی و تقویت توان صندوقها در انجام تکالیف محولشده، افزایش سنوات الزامی بیمهپردازی برای بازنشستگی به این شرح است:
- بیمهپردازانی که بیش از ۲۸ سال تمام سابقه بیمهپردازی دارند، سنوات الزامی آنها برای بازنشستگی افزایش نمییابد.
- بیمهپردازانی که ۲۵ تا ۲۸ سال تمام سابقه بیمهپردازی دارند، به ازای هر سال تا زمان بازنشستگی دو ماه به سنوات الزامی آنها اضافه میشود.
- بیمهپردازانی که ۲۰ تا ۲۵ سال تمام سابقه بیمهپردازی دارند، به ازای هر سال تا زمان بازنشستگی سه ماه به سنوات الزامی آنها اضافه میشود.
- بیمهپردازانی که ۱۵ تا ۲۰ سال تمام سابقه بیمهپردازی دارند، به ازای هر سال تا زمان بازنشستگی چهار ماه به سنوات الزامی آنها اضافه میشود.
- بیمهپردازانی که کمتر از ۱۵ سال تمام سابقه بیمهپردازی دارند، به سنوات الزامی آنها برای بازنشستگی پنج سال اضافه میشود.
در اجرای این ماده، سابقه بیمهپردازی کمتر از یک سال به نسبت محاسبه میشود. همچنین، اجرای تمام یا بخشی از این ماده در خصوص افزایش سنوات الزامی بازنشستگی مشروط بر این است که سن بیمهپرداز در زمان بازنشستگی برای مردان از ۶۲ سال و برای زنان از ۵۵ سال تمام بیشتر نباشد. در هر حال، حداکثر سنوات الزامی بیمهپردازی برای بازنشستگی برای مردان ۳۵ سال و برای زنان ۳۰ سال با لحاظ تبصرههای ماده ۲۹ قانون خواهد بود.
بیمهپردازان مشمول قانون کار و قانون تأمین اجتماعی، در صورت تمایل و با موافقت دستگاه کارفرما، میتوانند مازاد بر سنوات الزامی بیمهپردازی مذکور در ماده ۲ این آییننامه نسبت به استمرار اشتغال و ادامه بیمهپردازی در سقف مقرر در قوانین مربوط اقدام کنند.
شرایط بازنشستگی ایثارگران، معلولان و شاغلان مشاغل سخت و زیانآور و دستگاههایی که مطابق قانون از شمول احکام مربوط مستثنی شدهاند، مشمول قوانین خاص خود بوده و از شمول احکام این آییننامه خارج است.
ادامه اشتغال و بیمهپردازی اشخاص شاغل در دستگاههای اجرایی موضوع ماده ۵ قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب ۱۳۸۶، پس از احراز سنوات الزامی بیمهپردازی برای بازنشستگی با رضایت بیمهشده و موافقت دستگاه ذیربط، علاوه بر زمانهای مندرج در جدول ماده ۲ این آییننامه و تا سقف اشتغال مقرر در قوانین مربوط، بلامانع است.
چنانچه دستگاهها به خدمات برخی از کارکنان نیاز نداشته باشند، حسب مورد میتوانند بدون لحاظ افزایش سنوات الزامی موضوع ماده ۲ این آییننامه و مطابق قوانین و مقررات صندوق مربوط با پیشنهاد بالاترین مقام اجرایی همان دستگاه و موافقت معاون اول رئیسجمهور نسبت به صدور احکام بازنشستگی آنان اقدام کنند.
بار مالی ناشی از اجرای این ماده بر عهده دستگاه ذیربط با تأیید سازمان برنامه و بودجه کشور بوده و به صندوق بازنشستگی مربوط پرداخت میشود. بازنشستگی بیمهپردازانی که پیش از تکمیل سنوات الزامی مقرر در ماده ۲ این آییننامه متقاضی و حائز شرایط بازنشستگی وفق قوانین و مقررات صندوق مربوط هستند، بلامانع است. حقوق بازنشستگی این افراد متناسب با سنوات مندرج در ماده مذکور، به نسبت سنوات بیمهپردازی آنها به سنوات الزامی بیمهپردازی برای بازنشستگی آنها برقرار و پرداخت میشود.