۶ علامت مهم که نشان می‌دهد کودک شما استعداد تبدیل شدن به یک ستاره ورزشی را دارد

آیا شما هم آرزو دارید روزی فرزندتان به یکی از ستارگان بزرگ دنیای ورزش تبدیل شود؟ خبر خوب این است که راه‌هایی برای شناسایی استعدادهای ورزشی وجود دارد—حتی پیش از آن‌که کودک‌تان اولین توپ را شوت کند یا راکت را در دست بگیرد.

برخی خانواده‌ها با اعتماد کامل به توانایی‌های فرزندان‌شان، گام‌هایی جسورانه برمی‌دارند و گاهی نیز به شکل غیرمنتظره‌ای به نتیجه می‌رسند. نمونه‌ای جالب از این اعتماد، مربوط به سال ۲۰۱۳ است؛ زمانی که پدربزرگ هری ویلسون، فوتبالیست معروف، در حالی که نوه‌اش تنها ۱۸ ماهه بود، شرطی ۵۰ پوندی بست مبنی بر اینکه او روزی برای تیم ملی ولز بازی خواهد کرد. با احتمال ۲۵۰۰ به ۱، این شرط در نهایت به بردی ۱۲۵ هزار پوندی منجر شد—نمونه‌ای از ایمان خانوادگی که به ثمر نشست.

فرمول دقیقی برای تبدیل یک کودک به ورزشکار نخبه از همان ابتدا وجود ندارد. اگر چنین فرمولی بود، همه والدین سعی می‌کردند آن را دنبال کنند. اما شما ممکن است با توجه به نشانه‌های مشخص و علمی، استعداد قهرمان آینده را در خانه خود شناسایی کنید، که در ادامه به آن‌ها می‌پردازیم.

نشانه اول: اعتماد به نفس

یک مطالعه جامع که بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۲۱ صورت گرفته، مسیر حرفه‌ای فوتبالیست‌ها در اسپانیا را دنبال می‌کند؛ در نهایت مشخص شد آن‌هایی که به بازیکنان حرفه‌ای تبدیل شده بودند، اعتماد به نفس بالاتری نسبت به کسانی داشتند که هرگز از سطح آماتور فراتر نرفتند.

این نوجوانان پرسشنامه عملکرد روان‌شناختی که توسط کمیته المپیک اسپانیا استفاده می‌شود را تکمیل کردند. تفاوت قابل‌توجهی در کنترل هیجانی، تمرکز یا انگیزه بین آن‌ها مشاهده نشد، اما اعتماد به نفس؟ در این مورد تفاوت به وضوح به نفع کسانی بود که به بازیکنان حرفه‌ای تبدیل شدند.

این مطالعه که آن را در مجله بین‌المللی علوم ورزشی و مربیگری منتشر کردند، نتیجه گرفت که مربیان آکادمی‌ها، و حتی والدین در خانه، باید تمام تلاش خود را به کار بگیرند تا اعتماد به نفس فرزندان خود را پرورش دهند. اگر فرزند شما از قبل در این ویژگی برجسته است، که چه بهتر.

این به معنای آن نیست که فرزندتان باید طوری رفتار کند که انگار مرکز جهان است، اما داشتن اطمینان به خود، شانس او را برای برداشتن گام‌های بعدی برای تبدیل شدن به ستاره بزرگ ورزشی افزایش می‌دهد.

نشانه دوم: مهارت‌های حرکتی عمومی

تا چه حد مهارت‌های حرکتی عمومی می‌توانند در شناسایی استعداد کودکان نقش داشته باشند و آیا آن‌ها پیش‌نیازی مفید برای یادگیری مهارت‌های حرکتی خاص هر ورزش هستند؟

یک پژوهش سیستماتیک در این زمینه نشان داد که حرکت کردن به پهلو و پرش به پهلو از جمله تمرین‌های رایج برای سنجش این مهارت‌ها هستند و کودکانی که در این مهارت‌ها بهتر عمل می‌کنند، احتمالاً در آینده ورزشکاران موفق‌تری خواهند بود. این یافته که در مجله International Journal of Sports Science & Coaching منتشر شد، نشان می‌دهد کسانی که چنین مهارت‌هایی دارند، پتانسیل بالاتری برای رسیدن به سطوح بالاتر ورزشی در آینده خواهند داشت.

پس دفعه بعد که فرزندتان را دیدید که جلوی تلویزیون از این سو به آن سو می‌پرد و با هیجان به ویدئوهای مورد علاقه‌اش واکنش نشان می‌دهد، در نظر بگیرید که شاید شما با یک استعداد واقعی روبه‌رو هستید.

نشانه سوم: توانایی تصمیم‌گیری

این مهارت به‌ویژه برای فوتبالیست‌های جوان اهمیت زیادی دارد. بازیکنان در زمین فوتبال که توپ و بازی در جریان است، نمی‌توانند آینده را پیش‌بینی کنند و باید در کسری از ثانیه تصمیم بگیرند و حدس بزنند بعد از حرکتشان چه اتفاقی خواهد افتاد.

راز پرورش کودک مسئولیت‌پذیر: چگونه بین محبت و انضباط تعادل برقرار کنیم؟

یک بررسی نظام‌مند روی مطالعات انجام شده بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۶ صورت گرفت که تمام آن‌ها با بازیکنان نوجوان زیر ۱۹ سال مرتبط بود؛ این مطالعه در مجله PLOS One منتشر شد. در یکی از ارزیابی‌های ویدئویی، چهار مهارت در بین نوجوانان بررسی شد: تصمیم‌گیری، پیش‌بینی، شناسایی الگو و احتمال وقوع موقعیت‌ها. نتایج نشان داد تنها در مهارت تصمیم‌گیری تفاوت مشخصی بین بازیکنان برتر و سایرین وجود داشت و این تفاوت به نفع بازیکنان با عملکرد بهتر بود.

اگرچه مطالعات علمی بیشتری لازم است، اما شواهد اولیه نشان می‌دهد این مهارت می‌تواند ابزاری مفید برای شناسایی نوجوانانی باشد که احتمال دارد به ستاره‌های ورزشی آینده تبدیل شوند.

نشانه چهارم: انضباط و پذیرش آموزش

به نظر شما یک فرد که استعدادهای برتر فوتبال را شکار می‌کند، چه ویژگی‌هایی در یک بازیکن جوان را در نظر می‌گیرد؟

بسیاری از این کارشناسان که از یک بازی آکادمی به بازی دیگر می‌روند، به حس درونی خود اعتماد می‌کنند تا استعدادهای جوان را مورد ارزیابی قرار دهند، اما توجه آن‌ها تنها به اینکه بازیکن پاس‌های دقیق‌تری می‌دهد یا شوت‌های بهتری می‌زند محدود نمی‌شود.

مطالعه‌ای که امسال در ژورنال پزشکی ورزشی و آمادگی جسمانی منتشر شد، بر اساس مصاحبه با ۹ کارشناس مربوط به کشف استعداد نوجوانان صورت گرفت. نتایج نشان داد انضباط و قابلیت پذیرفتن آموزش از مهم‌ترین ویژگی‌های روانی-اجتماعی هستند که بازیکنان برای پیشرفت در فوتبال نیاز دارند.

پس نیاز است تا بچه‌ها خیلی خوب گوش کنند!

نشانه پنجم: تولد در ژانویه؟ عالی است!

وقتی وارد بزرگ‌سالی می‌شویم، تفاوت سنی تا ۱۲ ماه معمولاً تأثیر چندانی بین ورزشکاران ندارد و همه در رشد و بلوغ به سطح یکدیگر می‌رسند. اما در کودکی، همین اختلاف می‌تواند تأثیر زیادی داشته باشد و بعضی کودکان را برای موفقیت بیشتر آماده کند.

تحقیقات درباره «اثر نسبی سن» نشان داده که ماه تولد با مزیت ورزشی ارتباط بسیار قوی دارد. به‌طور کلی، هر چه فرزندتان با اختلاف کمتری نسبت به ماه ژانویه به دنیا آمده باشد، شرایط بهتری خواهد داشت. این موضوع هنگام مقایسه کودکان ورزشکار در رشته‌های مختلف از دو و میدانی تا بسکتبال، راگبی و تنیس مشاهده شده است. مثلاً در نظر بگیرید گروهی از کودکان متولد ۲۰۱۶ امروز در یک بازی فوتبال شرکت می‌کنند؛ کودکانی که اوایل سال به دنیا آمده‌اند، به‌خاطر رشد جسمانی و ذهنی بیشتر، نسبت به هم‌سالان متولد اواخر سال برتری دارند.

یک مطالعه روی ۳۴۱ بازیکن نوجوان ۱۰ تا ۲۰ ساله در باشگاه سائوپائولو برزیل نشان داد ۴۷.۵ درصد از بازیکنان در سه‌ماهه اول سال و تنها ۸.۸ درصد در سه‌ماهه آخر به دنیا آمده‌اند. البته اگر فرزندتان در دسامبر به دنیا آمده باشد، همه آرزوها نقش بر آب نشده است. فرضیه underdog hypothesis می‌گوید هر ضعفی که در ابتدا وجود دارد می‌تواند در بزرگ‌سالی به کمک فرزندتان بیاید، زیرا آن‌ها برای جبران تلاش بیشتری کرده و از نظر روانی مقاوم‌تر می‌شوند.

اما مطالعات نشان می‌دهد که تولد در ژانویه می‌تواند یک مزیت اولیه برای کودک فراهم کند.

نشانه ششم: موفقیت پس از سختی‌

البته هیچ‌کس نمی‌خواهد فرزندانش با تجربه‌های تلخ و آسیب‌زا روبه‌رو شوند، اما زندگی گاهی ما را ناخواسته در موقعیت‌های دشوار قرار می‌دهد؛ مانند مرگ یکی از عزیزان، خشونت جسمی یا کلامی در خانه، مصدومیت جدی و موارد مشابه.

این تجربه‌ها معمولاً اثرات منفی دارند، اما گاهی یک نکته مثبت کوچک نیز در آن‌ها به چشم می‌خورد؛ کسانی که این سختی‌ها را پشت سر گذاشته‌اند، می‌توانند پس از گذشتن از دشواری‌ها به موفقیت برسند. برای نمونه، در سال ۲۰۱۸ دانشگاه تورنتو تحقیقی با عنوان «نقش شگفت‌انگیز تجربه‌های تلخ دوران کودکی در موفقیت ورزشی» منتشر کرد. در این مطالعه از اندی ماری، قهرمان تنیس یاد شد که در هشت سالگی حادثه مرگبار مدرسه ابتدایی دانبلین در اسکاتلند را شاهد بود؛ اندی ماری بعدها از تنیس به‌عنوان راه فرار و تمرکز بر روی خود یاد کرد.

یک مطالعه در سال ۲۰۱۷ روی ۳۲ ورزشکار سابق بریتانیایی انجام شد. در این تحقیق ۱۶ قهرمان المپیک با ۱۶ ورزشکار المپیکی که مدال نگرفته بودند مورد مقایسه قرار گرفتند. افرادی که موفق به کسب مدال شدند، در کودکی با مشکلات و فشارهای روحی روبه‌رو شده بودند، در حالی که تنها چهار نفر از هم‌گروهی‌هایشان چنین تجربه‌ای داشتند.

البته این تجربه‌های تلخ به‌تنهایی باعث تبدیل شدن نوجوانان به ستاره‌های ورزشی نمی‌شوند، اما جالب است که بسیاری از ورزشکاران با وجود این تجربه‌ها در زندگی بعدی موفق بوده‌اند. آن‌ها از این تجربه‌ها درس گرفته، تاب‌آوری بیشتری پیدا کرده و این توانمندی را در مسیر آینده خود به کار می‌گیرند.

البته باید تأکید کنیم که ما هرگز توصیه نمی‌کنیم این گونه فشارها و تجربه‌های تلخ را به فرزندان خود تحمیل کنید!