تاج‌السلطنه، دختر ناصرالدین‌شاه، در خاطرات خود از حرم‌سرای ناصری می‌گوید که پدرش هشتاد زن و کنیز داشت که تنها هشت نفر از آنها دارای فرزند بودند و مابقی بدون فرزند بودند. با کشته شدن ناصرالدین‌شاه، حرم‌سرای او به مکانی پر از عزا و ماتم تبدیل شد و زنان شاه تنها به گریه و زاری می‌پرداختند. مظفرالدین‌شاه، ولیعهد شاه، پس از رسیدن به تخت سلطنت، دستور داد زنان بدون فرزند قصر را ترک کنند و تنها زنان با فرزند در حیاط سروستان ساکن شوند.
انیس‌الدوله
انیس‌الدوله، یکی از باهوش‌ترین زنان دربار ناصری بود و نام اصلی او فاطمه بود. او از گرجیان کوچانده شده در عصر صفوی بود و با تلاش خود به مقام بلندی در دربار رسید. انیس‌الدوله با دستور مرجعیت، قلیان‌ها را در دوره تنباکو شکست و با ناصرالدین‌شاه مخالفت کرد. او بعد از مرگ شاه دلتنگ و بی‌قرار بود و به علت یرقان از دنیا رفت.
زیور حاج صالح (خانوم بالا)
خانوم بالا به مدت ۱۰ سال به صیغه ناصرالدین‌شاه درآمد و پس از کشته شدن شاه، چون بچه‌ای نداشت از قصر خارج شد و باقی عمر خود را در یک اتاق محقر خیریه‌ای در گلوبندک تهران گذراند.
فاطمه باغبان‌باشی
فاطمه، قبل از ازدواج نزد امینه اقدس تربیت شده بود و پس از ازدواج با ناصرالدین‌شاه، لقب خانوم باشی را گرفت. او دوبار باردار شد ولی فرزندانش را از دست داد. بعد از کشته شدن شاه به دستور مظفرالدین‌شاه با قهرمان خان امیر آخور ولیعهد ازدواج کرد و صاحب سه فرزند شد. بعد از مرگ همسرش با بصیر الدوله هروی ازدواج کرد و تا آخر عمر در کوچه شیروانی میدان ژاله زندگی کرد.
منیرالسلطنه
منیرالسلطنه، مادر کامران میرزا، یکی از زنان ثروتمند حرم‌سرای ناصری بود که پس از مرگ شاه به سبب داشتن فرزند از قصر اخراج نشد و تا آخر عمر در کاخ سروستان ماند. او بخش زیادی از اموال خود را وقف کارهای خیر کرد.
