جدیدترین آمار سازمان ثبت احوال نشان میدهد که در هفت ماه اول سال ۱۴۰۳، از ۲۷۴ هزار و ۵۹۶ ازدواج ثبت شده، ۱۰۸ هزار و ۶۷۳ مورد به طلاق ختم شده است. این بدان معناست که تقریباً ۳۹ درصد ازدواجها به جدایی منجر شدهاند و در تهران این رقم به ۵۲ درصد میرسد، که نشان میدهد تعداد طلاقها نسبت به ازدواجها بیشتر شده است.
همچنین، بر اساس دادههای مرکز آمار ایران، از سال ۱۳۸۹ تا ۱۴۰۲، ازدواجها ۴۶ درصد کاهش یافتهاند. بیشترین تعداد ازدواج در شهرهای تهران، مشهد، خوزستان، فارس و آذربایجان شرقی ثبت شده است، در حالی که کمترین تعداد ازدواج در شهرهای سمنان، ایلام، کهگیلویه و بویراحمد، بوشهر و خراسان جنوبی به ثبت رسیده است.
عوامل مختلفی میتواند به افزایش نرخ طلاق در ایران کمک کند، از جمله مشکلات اقتصادی، مسائل فرهنگی و تغییرات در نگرشهای اجتماعی. افزایش فشارهای مالی و اقتصادی میتواند باعث تنشهای بیشتری در زندگی زناشویی شود که در نهایت منجر به طلاق میشود.
یکی دیگر از عوامل مهم در افزایش نرخ طلاق، تغییرات در ارزشها و انتظارات اجتماعی است. نسل جدید ممکن است انتظارات و نیازهای متفاوتی نسبت به نسلهای قبل داشته باشد که این میتواند باعث اختلافات و در نهایت طلاق شود. در نتیجه، نیاز به برنامههای آموزشی و مشاوره برای تقویت زندگی زناشویی و کاهش نرخ طلاق احساس میشود.
همچنین، برخی از پژوهشها نشان میدهد که افزایش تحصیلات و استقلال اقتصادی زنان نیز میتواند در کاهش نرخ ازدواج و افزایش نرخ طلاق موثر باشد. زنان تحصیل کرده و مستقل اقتصادی معمولاً تمایل دارند که با آگاهی و انتخاب بیشتری وارد ازدواج شوند و در صورت مواجهه با مشکلات جدی، تصمیم به طلاق بگیرند.