گزارش‌های اطلاعاتی جدید از ایالات متحده نشان می‌دهند که چین به‌صورت محرمانه در حال احداث یک پایگاه نظامی عظیم در جنوب‌غربی پکن است؛ پروژه‌ای که به‌گفته تحلیل‌گران، می‌تواند تا ۱۰ برابر بزرگ‌تر از پنتاگون باشد و به‌عنوان مرکز فرماندهی اصلی ارتش چین در صورت وقوع جنگ جهانی سوم عمل کند.
این مجموعه که به‌طور غیررسمی «شهر نظامی پکن» نام گرفته، در منطقه‌ای به وسعت ۱۵۰۰ هکتار در حال ساخت است و تصاویر ماهواره‌ای منتشرشده از سوی آژانس‌های فضایی و شرکت‌های تجزیه‌وتحلیل اطلاعاتی، پیشرفت سریع پروژه را از سال ۲۰۲۴ تاکنون ثبت کرده‌اند. این پایگاه در فاصله حدود ۳۲ کیلومتری جنوب‌غربی پایتخت چین قرار دارد و به‌نظر می‌رسد شامل شبکه‌ای گسترده از تونل‌های زیرزمینی، سازه‌های تقویت‌شده و زیرساخت‌های ارتباطی پیشرفته باشد.
بر اساس تحلیل‌های منتشرشده در نشریه فایننشال تایمز، این مرکز احتمالاً جایگزین مقر قدیمی «تپه‌های غربی» خواهد شد که در دوران جنگ سرد به‌عنوان مرکز فرماندهی اضطراری چین شناخته می‌شد. منابع اطلاعاتی آمریکا معتقدند که این تأسیسات جدید، با هدف حفظ تداوم فرماندهی در شرایط جنگ هسته‌ای طراحی شده‌اند و می‌توانند میزبان رهبری حزب کمونیست و ارتش آزادی‌بخش خلق در زمان بحران باشند.
در تصاویر ماهواره‌ای، بیش از ۱۰۰ جرثقیل فعال، مسیرهای دسترسی جدید، و سازه‌هایی با پوشش بتنی ضخیم مشاهده شده‌اند. به‌گفته کارشناسان، این ویژگی‌ها نشان‌دهنده ساخت یک پناهگاه زیرزمینی مقاوم در برابر حملات هسته‌ای است. همچنین، محدودیت‌های شدید امنیتی در اطراف منطقه، از جمله ممنوعیت پرواز پهپاد، پاکسازی مسیرهای کوه‌نوردی و عدم دسترسی عمومی، بر ماهیت فوق‌محرمانه پروژه تأکید دارد.
در حالی که دولت چین تاکنون هیچ‌گونه اظهار نظری درباره این پروژه نکرده و حتی سفارت چین نیز از وجود آن ابراز بی‌اطلاعی کرده، تحلیل‌گران بین‌المللی این پایگاه را بخشی از راهبرد کلان شی جین‌پینگ برای ارتقای توان نظامی چین تا سال ۲۰۲۷ می‌دانند. این راهبرد شامل گسترش زرادخانه هسته‌ای، توسعه ناوگان دریایی، و ساخت زیرساخت‌های فرماندهی مقاوم در برابر جنگ تمام‌عیار است.
به‌گفته یکی از تحلیل‌گران مؤسسه سیاست‌گذاری آسیا، ساخت چنین تأسیساتی نشان می‌دهد که چین نه‌تنها به‌دنبال برابری نظامی با ایالات متحده است، بلکه در پی برتری راهبردی در حوزه فرماندهی و بقا در شرایط بحرانی نیز هست. این پایگاه، تنها یک مرکز فرماندهی نیست؛ بلکه نمادی از جاه‌طلبی‌های فزاینده پکن برای تثبیت جایگاه خود به‌عنوان یک ابرقدرت نظامی در قرن بیست‌ویکم است.
