بر اساس آخرین گزارش سازمان بینالمللی مهاجرت سازمان ملل متحد، حدود ۳.۵ درصد از جمعیت جهان مهاجران هستند، یعنی افرادی که در کشوری غیر از کشور زادگاه خود زندگی میکنند. تا سال ۲۰۲۰، این رقم به حدود ۲۸۱ میلیون نفر رسیده است که تقریباً نیمی از آنها از فقط ۲۰ کشور مبدا مهاجرت کردهاند.
این گزارش به بررسی تغییرات در رتبهبندی کشورهای مبدا مهاجران در دو دوره زمانی ۱۹۹۵ و ۲۰۲۰ میپردازد و نتایج قابل توجهی را ارائه میدهد. دادههای به دست آمده نشان میدهد که در این بازه زمانی، الگوهای مهاجرتی تغییرات قابل توجهی داشتهاند.
۲۰ کشوری که بیشترین مهاجران را دارند
در سال ۲۰۲۰، هند با داشتن ۱۷.۸ میلیون مهاجر، به عنوان بزرگترین منبع مهاجران در جهان شناخته شد. به بیان سادهتر، در این سال از هر ۱۶ مهاجر در سراسر جهان، یک نفر از هند آمده است.
مکزیک با ۱۱.۱ میلیون مهاجر و روسیه با ۱۰.۷ میلیون مهاجر، به ترتیب در رتبههای دوم و سوم قرار گرفتند. جالب است بدانید که این سه کشور (روسیه، هند و مکزیک) بین سالهای ۱۹۹۵ تا ۲۰۲۰ همچنان در صدر جدول باقی ماندهاند، هرچند ترتیب آنها تغییر کرده است.
در حالی که هند و مکزیک در این دوره زمانی رشد جمعیتی پایداری داشتهاند، مهاجرت گسترده از روسیه باعث شده جمعیت این کشور نسبت به سال ۱۹۹۰ کاهش یابد.
نکته جالب توجه این است که ۱۶ کشور از ۲۰ کشور برتر مبدأ مهاجرت در سال ۱۹۹۵، همچنان در رتبهبندی سال ۲۰۲۰ حضور دارند. بسیاری از این کشورها اکنون جزو کشورهای با درآمد متوسط و اقتصادهایی با رشد سریع محسوب میشوند.
یکی دیگر از یافتههای جالب این گزارش نشان میدهد که اروپا و آسیا به ترتیب میزبان ۸۷ و ۸۶ میلیون مهاجر (یا ۶۰ درصد کل مهاجران) بودهاند.
جالب است بدانید که تقریباً نیمی از ۲۰ کشوری که بیشترین مهاجران را به کشورهای دیگر میفرستند، در آسیا قرار دارند و هفت کشور دیگر در اروپا واقع شدهاند. این الگو نشان میدهد که بیشتر مهاجران به مناطق نزدیک به کشور خود سفر میکنند.
برای مثال، اوکراین در ده سال گذشته، بیشترین تعداد مهاجران را به کشورهای اتحادیه اروپا فرستاده است.
لازم به ذکر است که مهاجرت از این کشورها بهطور کلی افزایش یافته است. به عنوان مثال، تعداد مهاجران هندی از ۷.۲ میلیون نفر در سال ۱۹۹۵ به ۱۷.۸ میلیون نفر در سال ۲۰۲۰ رسیده است.
