با توماس ادیسون، یکی از بزرگ‌ترین مخترعان تاریخ آمریکا بیشتر آشنا شوید

توماس ادیسون یکی از برجسته‌ترین مخترعان و کارآفرینان تاریخ به شمار می‌رود که تاثیر چشمگیری بر پیشرفت فناوری‌های مدرن داشت. او بیش از ۱۰۰۰ اختراع به ثبت رساند که شامل لامپ الکتریکی، گرامافون و دوربین فیلم‌برداری بودند. اختراعات ادیسون دنیای بشر را متحول کرد و عصری نوین از الکتریسیته را پایه‌گذاری کرد. در این بیوگرافی، با زندگی، دستاوردها و چالش‌های این نابغه آمریکایی آشنا خواهیم شد.

دوران کودکی و خانواده

توماس آلوا ادیسون در ۱۱ فوریه ۱۸۴۷ در شهر میلان، اوهایو، ایالات متحده به دنیا آمد. او هفتمین و آخرین فرزند خانواده بود. پدرش ساموئل ادیسون یک تاجر و فعال سیاسی و مادرش نانسی متیوز الیوت معلم بود. نقش مادرش در تربیت و آموزش او بسیار حیاتی بود؛ زیرا توماس تنها چند ماه در مدرسه رسمی تحصیل کرد و بقیه آموزش‌هایش را در خانه و تحت نظر مادرش گذراند.

مشکلات شنوایی و تاثیر آن در زندگی ادیسون

یکی از نکات مهم زندگی ادیسون، مشکل شنوایی بود که از کودکی با آن دست و پنجه نرم می‌کرد و به مرور زمان تشدید شد. برخی منابع این مشکل را به ابتلا به مخملک یا عفونت گوش میانی نسبت می‌دهند. این ناتوانی می‌توانست برای او یک مانع بزرگ باشد، اما ادیسون آن را به فرصتی برای تمرکز بر تفکر عمیق و مطالعه تبدیل کرد.

کار در قطار و نخستین تجربیات علمی

در سن ۱۲ سالگی، به دلیل مشکلات مالی خانواده، ادیسون مجبور شد کار کند. او به عنوان فروشنده روزنامه، آب‌نبات و تنقلات در قطارهای بین دیترویت و پورت هیوران مشغول به کار شد. اما چیزی که او را از دیگر بچه‌های هم‌سنش متمایز می‌کرد، استفاده از واگن باری قطار به عنوان آزمایشگاه علمی بود!

او بخشی از درآمدش را صرف خرید مواد شیمیایی و تجهیزات آزمایشگاهی می‌کرد و آزمایش‌های خود را در همان قطار انجام می‌داد. در همین دوران، یک دستگاه چاپ کوچک تهیه کرد و اولین روزنامه خود به نام “Grand Trunk Herald” را در همان قطار منتشر کرد که اولین روزنامه چاپ‌شده در یک قطار به شمار می‌رفت و مورد توجه مسافران و کارکنان راه‌آهن قرار گرفت.

اما یک حادثه ناخواسته مسیر زندگی او را تغییر داد. در یکی از آزمایش‌های شیمیایی، بطری‌های مواد شیمیایی در واگن واژگون شدند و باعث آتش‌سوزی کوچکی در قطار شدند. این اتفاق موجب شد که مسئولان راه‌آهن او را از انجام آزمایش‌ها در قطار منع کنند. حتی برخی منابع می‌گویند که یکی از کارکنان به گوش او ضربه زد که این موضوع باعث بدتر شدن مشکل شنوایی او شد.

تلگراف‌چی شدن؛ جرقه‌ای برای ورود به دنیای اختراعات

چند سال بعد، توماس ادیسون در یک ایستگاه راه‌آهن، جان فرزند رئیس ایستگاه را که نزدیک بود زیر قطار برود، نجات داد. به‌عنوان قدردانی، پدر کودک که مأمور تلگراف بود، به ادیسون آموزش کار با دستگاه تلگراف را داد. این مهارت، نقطه عطفی در زندگی او شد و او را با دنیای الکترونیک، ارتباطات و اختراع آشنا کرد.

ادیسون به‌عنوان تلگراف‌چی در ایستگاه‌های مختلف راه‌آهن کار می‌کرد و به دلیل مشکلات شنوایی، یاد گرفت که پیام‌های مورس را نه از طریق صدا، بلکه از طریق ارتعاشات دستگاه تلگراف بخواند. در این دوره، او با نحوه کارکرد دستگاه‌های الکتریکی آشنا شد و علاقه‌اش به اختراع بیشتر شد.

اولین اختراع: دستگاه ضبط رای الکترونیکی

در سال ۱۸۶۹، ادیسون تصمیم گرفت به نیویورک برود و روی اختراعات خود تمرکز کند. اولین اختراع جدی او «دستگاه ضبط رای الکترونیکی» بود که برای استفاده در رأی‌گیری‌های کنگره طراحی شده بود. این دستگاه قرار بود روند رأی‌گیری را سریع‌تر کند، اما نمایندگان کنگره آن را رد کردند، زیرا آن‌ها به سیستم کند رأی‌گیری علاقه داشتند که به آن‌ها اجازه چانه‌زنی و لابی‌گری بیشتر می‌داد.

هرچند که این اختراع از نظر تجاری شکست خورد، اما ادیسون یک درس مهم از آن گرفت: اختراعات باید به «نیاز بازار» پاسخ دهند، نه اینکه فقط یک ایده علمی باشند.

اولین موفقیت‌های بزرگ در نیویورک

پس از شکست تجاری اولین اختراعش، توماس ادیسون تصمیم گرفت در نیویورک به دنبال فرصت‌های جدید بگردد. در سال ۱۸۶۹، او با مشکلات مالی شدیدی روبه‌رو بود و حتی بعضی شب‌ها مجبور می‌شد در ایستگاه‌های تلگراف بخوابد. اما این شرایط سخت به زودی تغییر کرد.

ادیسون در نیویورک با یک شرکت تلگرافی آشنا شد که مشکل بزرگی در سیستم بورس سهام داشت. دستگاه‌های آن‌ها دچار نقص فنی شده و ارتباط میان دفاتر مالی مختل شده بود. ادیسون در مدت کوتاهی مشکل دستگاه را برطرف کرد و مدیران شرکت تحت تأثیر مهارت‌های او قرار گرفتند.

پس از این اتفاق، او قراردادی برای ساخت دستگاه تلگرافی بهبود‌یافته با شرکت Western Union امضا کرد که برایش ۴۰,۰۰۰ دلار (مبلغی بسیار قابل‌توجه در آن زمان) درآمد داشت. با این پول، او توانست اولین کارگاه حرفه‌ای خود را راه‌اندازی کند و به‌طور رسمی وارد دنیای اختراعات شود.

تأسیس آزمایشگاه مِنلو پارک؛ اولین مرکز تحقیقاتی صنعتی جهان

در سال ۱۸۷۶، ادیسون تصمیم گرفت که مکانی را به‌طور ویژه برای انجام آزمایش‌ها و توسعه اختراعاتش ایجاد کند. او با استفاده از درآمد حاصل از اختراعات قبلی‌اش، یک زمین در منلو پارک نیوجرسی خرید و اولین آزمایشگاه تحقیقاتی صنعتی جهان را تأسیس کرد.

تا پیش از آن، بیشتر اختراعات به‌طور انفرادی انجام می‌شدند، اما ادیسون مفهوم «تحقیقات گروهی» را پایه‌گذاری کرد. او گروهی از مهندسان و دانشمندان بااستعداد را در آزمایشگاه خود گرد هم آورد و روی پروژه‌های مختلف کار کرد. این شیوه‌ی کار، بعدها الگویی برای شرکت‌های فناوری مدرن شد.

آزمایشگاه منلو پارک مکانی بود که در آن بسیاری از اختراعات مهم به وجود آمدند. از جمله:

• گرامافون (۱۸۷۷): اولین دستگاهی که توانست صدا را ضبط و پخش کند
• میکروفون زغالی (۱۸۷۷): اولین میکروفون‌ کاربردی که کیفیت انتقال صدا را بهبود بخشید
• لامپ الکتریکی (۱۸۷۹): اولین لامپ رشته‌ای که می‌توانست ساعت‌ها روشن بماند
• توسعه سیستم توزیع برق (۱۸۸۲): که زمینه‌ساز برقرسانی به شهرهای بزرگ شد
• دوربین فیلم‌برداری و پروژکتور (۱۸۹۱): دستگاه فیلم‌برداری «کینتوسکوپ» اولین دستگاه عملی برای ضبط فیلم بود

بعدها، ادیسون آزمایشگاه بزرگ‌تری در وست اورنج، نیوجرسی تأسیس کرد و در آنجا پروژه‌های جدیدی را اجرا کرد، اما آزمایشگاه منلو پارک همیشه به عنوان محل تولد اختراعات بزرگ ادیسون شناخته می‌شود.

اختراع گرامافون: انقلابی در صنعت ضبط و پخش موسیقی

یکی از اولین و مهم‌ترین اختراعاتی که در منلو پارک انجام شد، گرامافون بود. در سال ۱۸۷۷، ادیسون موفق شد دستگاهی را طراحی کند که می‌توانست صدا را ضبط و دوباره پخش کند. این دستگاه از یک استوانه فلزی با روکشی از فویل قلع استفاده می‌کرد که صدا را ضبط و پخش می‌کرد. اختراع گرامافون باعث تحول در صنعت ضبط و پخش موسیقی شد و پایه‌ای برای فناوری‌های مدرن مانند ضبط دیجیتال، سی‌دی و پخش موسیقی آنلاین گردید.

اختراع لامپ الکتریکی: رویایی که به حقیقت پیوست

یکی از مهم‌ترین دستاوردهای ادیسون در منلو پارک، اختراع لامپ الکتریکی رشته‌ای بود. اگرچه قبل از ادیسون، دانشمندانی مانند همفری دیوی و جوزف سوان نیز روی ایده لامپ کار کرده بودند، اما مشکل اصلی عمر کوتاه و مصرف انرژی بالای لامپ‌ها بود. ادیسون با آزمایش روی هزاران ماده مختلف، سرانجام در ۲۱ اکتبر ۱۸۷۹ موفق شد رشته‌ای کربنی را درون لامپ خلأ قرار دهد که می‌توانست بیش از ۱۳ ساعت روشن بماند.

پس از این موفقیت، ادیسون به تحقیقات خود ادامه داد و در نهایت لامپی با عمر ۱۲۰۰ ساعت طراحی کرد که در منازل و صنایع قابل‌استفاده بود. این اختراع، آغازگر عصر برق و روشنایی شهری بود و زندگی انسان را برای همیشه تغییر داد.

توسعه سیستم توزیع برق و روشنایی شهری

پس از موفقیت در اختراع لامپ، ادیسون به فکر افتاد که چگونه می‌توان برق را به خانه‌ها و کارخانه‌ها رساند. او در سال ۱۸۸۲، اولین نیروگاه برق شهری را در نیویورک تأسیس کرد که برق مورد نیاز حدود ۸۵ مشترک را تأمین می‌کرد. او همچنین شبکه‌ای از کابل‌های زیرزمینی و مولدهای برق طراحی کرد که پایه‌گذار سیستم برق‌رسانی مدرن شد. این سیستم بعدها توسعه یافت و به برق‌رسانی جهانی منجر شد.

یکی از مهم‌ترین رقابت‌های علمی تاریخ، «جنگ جریان‌ها» بین توماس ادیسون و نیکولا تسلا بود. ادیسون از جریان مستقیم (DC) حمایت می‌کرد، در حالی که تسلا و جورج وستینگهاوس از جریان متناوب (AC) دفاع می‌کردند. در نهایت، جریان متناوب به دلیل کارایی بیشتر در انتقال برق پیروز شد، اما این رقابت تأثیر عمیقی بر صنعت برق گذاشت.

زندگی شخصی و خانواده

توماس ادیسون دو بار ازدواج کرد. همسر اول او، مری استیل‌ول، در سال ۱۸۷۱ با او ازدواج کرد و حاصل این ازدواج سه فرزند به نام‌های ماریون ادیسون، توماس ادیسون جونیور و ویلیام ادیسون بود. پس از فوت مری در سال ۱۸۸۴، ادیسون در سال ۱۸۸۶ با مینا میلر ازدواج کرد و آن‌ها سه فرزند به نام‌های مدلین، چارلز و تئودور میلر داشتند.

درگذشت و میراث علمی ادیسون

توماس ادیسون در ۱۸ اکتبر ۱۹۳۱ در سن ۸۴ سالگی در خانه خود در وست اورنج، نیوجرسی درگذشت. مرگ او پایانی بر زندگی مردی بود که جهان را برای همیشه تغییر داد. پس از مرگ او، بسیاری از شهرهای جهان چراغ‌های خود را به احترام او برای یک دقیقه خاموش کردند.

منبع: لایفاتک